Verslag 5: (zuid)India-Goa, Kochi, Madurai, Trichy
Door: Marina
Blijf op de hoogte en volg Marina
22 December 2016 | India, Madras
Ons geplande strand dagje ging helaas niet door. We dachten s'ochtend even vervoer te regelen naar de volgende bestemming, maar dit bleek een 17 urige, zeer prijzige busrit te zijn, die ons niet eens helemaal naar de plek brengt waar we heen wilde. We zouden dan nog een andere bus moeten regelen. Aangezien we over 2 weken aan de andere kant van India moeten zijn voor onze volgende vlucht, besluiten we dit plekje over te slaan en naar Kochi te gaan. Alleen is er pas over 2 dagen plek in de trein hiervoor. Zucht wat een tegenvaller. Met al het uitzoeken hiervan was al een halve dag verstreken, dus we besloten dit gewoon te doen en dan maar 2 dagen langer in Goa te blijven. Met onze backpacks slenteren we tegen de avond door de straten opzoek naar een goedkoop ander hostel (we hadden namelijk al uitgecheckt en er was geen plek meer in de vorige). Het heeft even geduurd maar uiteindelijk vinden we een nog goedkopere privé kamer met een hele hete douche. Intens geluk momentje!!
De volgende dag, weliswaar een dag later, hebben we dan eindelijk ons stranddagje. De dag daarna nog een beetje rondhangen en dan gaat s'avonds met een vertraging van 3 uur onze trein. Deze treinrit was stukken comfortabeler, omdat we nu wel 2 bedjes hadden.
Op 15 december komen we tegen de middag aan in Kochi. We nemen hier voor het eerst een tuktuk (stuk goedkoper) naar ons gereserveerde homestay. Maar bij aankomst blijken we overboekt te zijn. Voor het zelfde geld mogen we bij haar buurvrouw verblijven, maar dan zonder ontbijt en zonder warm water. Ja daar trappen we dus niet in. Zeer gefrustreerd slenteren we verder. Het is hier enorm heet wat ons humeur er niet beter op maakt, maar we vinden al vrij snel een ander plekje.
S'avonds lopen we door de wijk en bekijken we wat kerken hier. Hier in het verre zuiden van India zijn veel mensen christelijk, vandaar. Je ziet dan ook al wat kerstversiering her en der. Daarna lopen we door naar de haven waar ze chinese visnetten hebben hangen. Deze netten worden s'nachts in het water gehangen. Ze schijnen er een lichtje boven waar vissen op af komen. De volgende ochtend is het dan volle vangst wat direct aan dezelfde straat verkocht word. Het rook hier dus erg 'lekker'.
Onze tweede dag in Kochi besluiten we terug naar het trein station te gaan, omdat de treinkaartjes hier stukken goedkoper zijn dan bij een reisbureautje. Met een veerpontje, waar we met zijn tweeën maar 4 eurocent voor betalen, en een stukje lopend besparen we hier ook wat centen mee.
Kochi was vroeger een Nederlandse kolonie en hier zijn dus nog wat bezienswaardigheden van over. Dit bekijken we samen met de enige joodse wijk van India in de namiddag. Echter blijkt op vrijdag middag veel dicht te zijn, dus meer dan de buitenkant kunnen we niet bewonderen. S'avonds gaan we nog naar een kathakali voorstelling. We kregen eerst een demonstratie waarin ze emoties en handgebaren uitlegde. Daarna de voorstelling waarin niet gepraat werd. Aah vandaar de demonstratie! Heel apart. We dachten echt van: 'waar kijken we in hemelsnaam naar?' Weer een ervaring rijker.
Onze laatste dag in Kochi vullen we met een geboekte excursie over de backwaters. Kleine riviertjes door de natuur heen. Een heerlijk dagje in de kano, een pittige lunch en een zogeheten 'houseboat'. Genieten! S'avonds vertrekt de trein naar Madurai waar we de volgende ochtend aan zullen komen.
In Madurai staat een van de grootste tempels van India, Meenakshi Amman. Het was er enorm druk. Het blijkt hoogseizoen te zijn voor de pelgrims en er staan enorme rijen overal. We zien van alles en onze nieuwsgierigheid is enorm, dus besluiten we een gids te nemen. Dit was zeker de moeite waard. We worden in een uurtje heel wat wijzer over de verschillende goden, de verschillende bid gebaren en verschillende kleuren streepjes en stipjes op het voorhoofd. We bekijken hier ook weer naar een dansvoorstelling en wachten tot de tempel gaat sluiten, omdat ze dan in een 'optochtje' de goden naar hun slaapkamer gaan brengen. Het wachten gaat dit keer vrij snel voor ons gevoel, omdat we heel wat aanspraak hebben en poseren met iedereen op de foto (letterlijk, ze staan in de rij). We zijn een aantal uur druk geweest bij deze tempel en vallen vervolgens s'avonds al een blok in slaap.
De tweede dag in Madurai worden we vrij laat wakker en doen we het rustig aan. Om in de middag een flinke wandeling te maken naar het Ghandi museum.
In Madurai krijgen we meer het idee van het typische India. Druk verkeer, vieze stinkende straten, veel koeien, veel zwervers en bedelaars met de meest bizarre aandoeningen, meestal aan hun benen. Hoe gierig, we besluiten niks te geven. Er zijn gewoon zoveel bedelaars dat er geen beginnen aan is. Ook is het in deze stad erg moeilijk een, voor ons, fatsoenlijk restaurantje te vinden en wifi is nergens. Zelf in ons hotel niet!
Eenmaal aangekomen bij het Ghandi museum valt dit erg tegen. Het is allemaal in zeer moeilijk begrijpbaar engels uitgelegd dat we er gewoon niks van begrijpen. Dat word dus een keer googlen.
Op 20 december reizen we verder naar Tiruchirappalli (Trichy). Dat het niet gewend is aan toeristen is zeer merkbaar. Het was zeer moeilijk hier een enig sinds fatsoenlijk en betaalbaar onderkomen te vinden. Vaak werd er al gezegd 'no rooms' voordat we überhaupt binnen waren. En soms zagen we nog aardig wat sleutels hangen. Na ons idee wilde ze ons dus gewoon niet. Uiteindelijk gaan we maar akkoord met een vies smerig kamertje, maar besluiten ook direct weg te willen. We zitten er even flink door heen. Ik vecht tegen mijn tranen. De heimwee is enorm en ik vraag mezelf af waarom ik mezelf dit aandoe. Rondreizen is vermoeiend. Continu dingen uitzoeken, het is hier enorm smerig en vies. De mensen hier zijn niet behulpzaam. Het idee dat je niemand kan vertrouwen. Het eten wat me niet aanstaat. De koude douches en die ongelofelijke rotmuggen. Ik tel op dit moment 81 muggenbulten. Ik ben vandaag echt met een verkeerd been uit bed gestapt, maar ook Corbin ziet de zonnige kant vandaag eventjes niet meer.
Gelukkig trekt ons slechte humeur met het avondeten weg en slapen we uiteindelijk toch wel lekker op het dunne matrasje. Je raakt er aan gewend. Met het opstaan doen we het rustig aan om vervolgens weer flink te wandelen. Onderweg worden we nog meer nagekeken dan normaal hier in India en rijden ze zichzelf bijna een ongeluk door het omkijken. Toch wel komisch. We bekijken een tempel boven op een rots en nog een andere mega grote tempel. S'avonds nemen wij de laatste trein hier in India. Op weg naar Chennai om hier kerst 'te vieren' en vanuit hier verder te vliegen.
Fijne kerst iedereen. We zullen jullie enorm missen deze dagen.
De volgende dag, weliswaar een dag later, hebben we dan eindelijk ons stranddagje. De dag daarna nog een beetje rondhangen en dan gaat s'avonds met een vertraging van 3 uur onze trein. Deze treinrit was stukken comfortabeler, omdat we nu wel 2 bedjes hadden.
Op 15 december komen we tegen de middag aan in Kochi. We nemen hier voor het eerst een tuktuk (stuk goedkoper) naar ons gereserveerde homestay. Maar bij aankomst blijken we overboekt te zijn. Voor het zelfde geld mogen we bij haar buurvrouw verblijven, maar dan zonder ontbijt en zonder warm water. Ja daar trappen we dus niet in. Zeer gefrustreerd slenteren we verder. Het is hier enorm heet wat ons humeur er niet beter op maakt, maar we vinden al vrij snel een ander plekje.
S'avonds lopen we door de wijk en bekijken we wat kerken hier. Hier in het verre zuiden van India zijn veel mensen christelijk, vandaar. Je ziet dan ook al wat kerstversiering her en der. Daarna lopen we door naar de haven waar ze chinese visnetten hebben hangen. Deze netten worden s'nachts in het water gehangen. Ze schijnen er een lichtje boven waar vissen op af komen. De volgende ochtend is het dan volle vangst wat direct aan dezelfde straat verkocht word. Het rook hier dus erg 'lekker'.
Onze tweede dag in Kochi besluiten we terug naar het trein station te gaan, omdat de treinkaartjes hier stukken goedkoper zijn dan bij een reisbureautje. Met een veerpontje, waar we met zijn tweeën maar 4 eurocent voor betalen, en een stukje lopend besparen we hier ook wat centen mee.
Kochi was vroeger een Nederlandse kolonie en hier zijn dus nog wat bezienswaardigheden van over. Dit bekijken we samen met de enige joodse wijk van India in de namiddag. Echter blijkt op vrijdag middag veel dicht te zijn, dus meer dan de buitenkant kunnen we niet bewonderen. S'avonds gaan we nog naar een kathakali voorstelling. We kregen eerst een demonstratie waarin ze emoties en handgebaren uitlegde. Daarna de voorstelling waarin niet gepraat werd. Aah vandaar de demonstratie! Heel apart. We dachten echt van: 'waar kijken we in hemelsnaam naar?' Weer een ervaring rijker.
Onze laatste dag in Kochi vullen we met een geboekte excursie over de backwaters. Kleine riviertjes door de natuur heen. Een heerlijk dagje in de kano, een pittige lunch en een zogeheten 'houseboat'. Genieten! S'avonds vertrekt de trein naar Madurai waar we de volgende ochtend aan zullen komen.
In Madurai staat een van de grootste tempels van India, Meenakshi Amman. Het was er enorm druk. Het blijkt hoogseizoen te zijn voor de pelgrims en er staan enorme rijen overal. We zien van alles en onze nieuwsgierigheid is enorm, dus besluiten we een gids te nemen. Dit was zeker de moeite waard. We worden in een uurtje heel wat wijzer over de verschillende goden, de verschillende bid gebaren en verschillende kleuren streepjes en stipjes op het voorhoofd. We bekijken hier ook weer naar een dansvoorstelling en wachten tot de tempel gaat sluiten, omdat ze dan in een 'optochtje' de goden naar hun slaapkamer gaan brengen. Het wachten gaat dit keer vrij snel voor ons gevoel, omdat we heel wat aanspraak hebben en poseren met iedereen op de foto (letterlijk, ze staan in de rij). We zijn een aantal uur druk geweest bij deze tempel en vallen vervolgens s'avonds al een blok in slaap.
De tweede dag in Madurai worden we vrij laat wakker en doen we het rustig aan. Om in de middag een flinke wandeling te maken naar het Ghandi museum.
In Madurai krijgen we meer het idee van het typische India. Druk verkeer, vieze stinkende straten, veel koeien, veel zwervers en bedelaars met de meest bizarre aandoeningen, meestal aan hun benen. Hoe gierig, we besluiten niks te geven. Er zijn gewoon zoveel bedelaars dat er geen beginnen aan is. Ook is het in deze stad erg moeilijk een, voor ons, fatsoenlijk restaurantje te vinden en wifi is nergens. Zelf in ons hotel niet!
Eenmaal aangekomen bij het Ghandi museum valt dit erg tegen. Het is allemaal in zeer moeilijk begrijpbaar engels uitgelegd dat we er gewoon niks van begrijpen. Dat word dus een keer googlen.
Op 20 december reizen we verder naar Tiruchirappalli (Trichy). Dat het niet gewend is aan toeristen is zeer merkbaar. Het was zeer moeilijk hier een enig sinds fatsoenlijk en betaalbaar onderkomen te vinden. Vaak werd er al gezegd 'no rooms' voordat we überhaupt binnen waren. En soms zagen we nog aardig wat sleutels hangen. Na ons idee wilde ze ons dus gewoon niet. Uiteindelijk gaan we maar akkoord met een vies smerig kamertje, maar besluiten ook direct weg te willen. We zitten er even flink door heen. Ik vecht tegen mijn tranen. De heimwee is enorm en ik vraag mezelf af waarom ik mezelf dit aandoe. Rondreizen is vermoeiend. Continu dingen uitzoeken, het is hier enorm smerig en vies. De mensen hier zijn niet behulpzaam. Het idee dat je niemand kan vertrouwen. Het eten wat me niet aanstaat. De koude douches en die ongelofelijke rotmuggen. Ik tel op dit moment 81 muggenbulten. Ik ben vandaag echt met een verkeerd been uit bed gestapt, maar ook Corbin ziet de zonnige kant vandaag eventjes niet meer.
Gelukkig trekt ons slechte humeur met het avondeten weg en slapen we uiteindelijk toch wel lekker op het dunne matrasje. Je raakt er aan gewend. Met het opstaan doen we het rustig aan om vervolgens weer flink te wandelen. Onderweg worden we nog meer nagekeken dan normaal hier in India en rijden ze zichzelf bijna een ongeluk door het omkijken. Toch wel komisch. We bekijken een tempel boven op een rots en nog een andere mega grote tempel. S'avonds nemen wij de laatste trein hier in India. Op weg naar Chennai om hier kerst 'te vieren' en vanuit hier verder te vliegen.
Fijne kerst iedereen. We zullen jullie enorm missen deze dagen.
