Verslag 12: Myanmar- Mandalay, Bagan

Thailand was echt super. Daar waar de vorige landen 'achter' lopen is er in Thailand niks van te merken. De accomodaties waren goed en nog steeds goedkoop. De wegen zijn goed, overal warm water. Supermarkten in elke straat. Thailand is westers ontwikkelt. Dat bleek ook wel toen ik een gesprek had met de 'chef' van de kookles die we hebben gedaan. Ze zei dat Thailand enorm veranderd is en nog aan het veranderen is. En dat zij daarom heel wat meningsverschillen en discussies heeft met haar ouders die nog traditioneel zijn.
Van het boeddhisme merken we hier ook minder. Er zijn vele prachtige tempels en volgens mij is iedereen ook wel gelovig. Maar in hun dagelijks doen merken wij er minder van dan bijv. in India. Wel valt ons op dat ze hier veel drinken offeren. We zagen regelmatig bij de altaartjes flessen water of frisdrank staan. Zelfs met een rietje erin, alsof 'Hij' het dan beter kan nuttigen. De kleur van het drankje geeft aan waarvoor ze bidden. Fanta aarbei, rood van kleur, was voor gezondheid, want rood is de kleur van ons bloed.
Het meest fantastisch vonden wij het eten toch wel. We vonden het helemaal niet spicy. Je kan het zo spicy maken als je zelf wilt. Meestal staat op tafel de smaakversterkers. We hebben eigenlijk alleen maar op de foodmarkets en ander streetfood gegeten. Veel goedkoper en net zo lekker. Alleen niet mooi opgediend. Nouja het is toch donker waar het beland.
We kijken er nu al naar uit om terug te komen voor het zuidelijke gedeelte met de vele paradijselijke eilanden.

Nadat Corbin een heftig nachtje achter de rug had met veel spuwen en diarree en ook ik zo goed als leeg ben geraakt na een aantal wc bezoekjes gaan we enigszins vermoeid onze reis naar Myanmar beginnen.

In een klein vliegtuigje vliegen we in een uur van Chiang Mai naar Mandalay. We hadden gedacht nog de douane te moeten overtuigen over waarom we nog geen vliegticket het land uit hebben, maar ons visum stond met enkele seconden in onze paspoorten gestempeld. De regel is dat je eigenlijk een vliegticket het land uit moet hebben om je visum te krijgen. Aangezien wij niet precies plannen, weten we nog niet hoelang we willen blijven. We hadden gelezen dat je dan kunt zeggen dat je van plan bent via het land (met de bus) het land te verlaten. Maar er werd dus niet eens naar gekeken.
Nadat we 300.000 kyat hebben gepind(rijke stinkerds wij ook hé!) en simkaartjes met internet hebben geregeld, worden we na ruim 1,5 uur in een minibus afgezet voor ons hotel.
Direct komt er een jongeman naar buiten rennen om onze tassen aan te nemen. Zelf tillen mag niet.
Qua accomodaties is Myanmar stukken duurder dan wat we tot nu gehad hebben, maar het bed slaapt dan ook heerlijk.

8 februari 2017
Dag 1 in Myanmar staan we vroeg op. We willen zoveel mogelijk doen, want morgen gaan we alweer verder naar de volgende plaats.
We wilde eerst wat gaan eten, maar na wat rondslenteren in de buurt geven we op. Niks, voor ons, fatsoenlijks te vinden. Dan maar eerst opzoek naar een scooter.
Corbin had via internet een adresje gevonden waar we deze konden huren. Deze bleek een behoorlijk eind weg te zijn, dus we spreken wat mannen aan die naast motors staan. We vragen of ze ons erheen kunnen brengen. Het is hier gebruikelijk om een motortaxi te nemen. Na 5 minuten communiceren met voeten en handen, inmiddels omringd door 8 mannen, snappen we elkaar en hebben we een dealtje gesloten. We stappen achterop, op weg naar de scooter verhuur!
Helaas heeft google ons hier in de steek gelaten. Er blijkt niks te zitten wanneer we er aankomen. De chauffeurs proberen te helpen door andere lokale te vragen en een belletje te doen, maar zonder resultaat. We krikken de prijs iets omhoog en zo zetten ze ons weer af op de plek waar ze ons oppikten.
Dan maar proberen bij het hotel. Op de terugweg naar het hotel lopen we langs een restaurant. Jeej eindelijk ontbijt!!
De scooter bij het hotel kunnen we huren, maar deze had kapotte remmen, dus dat deden we dan maar niet. Het hotel verwijst ons naar een andere verhuurder. Daar gaan we weer.., opzoek. Hij bleek het verkeerde adres gegeven te hebben, maar na vragen bij een ander hotel vinden we dan eindelijk een goede scooter. Gelukkig waren we vroeg op pad gegaan, want het was inmiddels al 1 uur. We touren de stad rond, bekijken een oud paleis, een klooster van hout en een tempel.
Bij aankomst in deze tempel worden op onze wangen thanaka creme gesmeerd. Dit heeft niks met religie te maken, het is een soort make-up dat in Myanmar door heel veel vrouwen en sommige mannen gebruikt wordt. Het is een gele creme gemaakt van boomschors. Het trekt niet in en droogt op. Het lijkt dus meer op smink. Het is verkoelend en verzorgend voor de huid. Men loopt dus de hele dag met gele 'creme' op het gezicht.
Wanneer we willen vertrekken zien we een hele groep monniken en mensen in wit gekleed aankomen. We stappen weer van de scooter af. Dit willen we even zien natuurlijk!!
Het blijkt een groepsreis (pelgrims) te zijn vanuit Cambodja. Die met zijn allen tegelijk gaan bidden hier.
Na afloop hiervan hebben we nog 1 ding op de planning staan: Mandalay hill. Een heuvel in de stad met op top, ra ra.. jawel een tempel. Het moet hier erg mooi zijn met zonsondergang.
We zijn er redelijk vroeg en dan is het ook nog rustig. Maar naarmate de zon verder zakt word het steeds drukker. Ook de groep pelgrims zijn hier naartoe gekomen. Na een tijdje vragen we onszelf af wat men toch zo bijzonder vind aan die zonsondergangen. Staan we hier, alweer, te wachten op een zonsondergang. Met dit besef haken we af en vertrekken hier. Onderweg eten we wat en zoeken dan ons hotel weer op.

Ook de volgende ochtend staan we vroeg, heel vroeg, op. We bezoeken tijdens zonsopgang de U Pain Bridge. De langste teakhouten brug ter wereld.
Daarna nog een tempel die bekend staat om het bladgoud dat hier geofferd word. Dus geen bloemen of eten. Dit bladgoud plakken ze op het Buddha beeld. Hierdoor is het beeld niet meer zo strak in lijn en een stuk breder geworden. Dit word alleen door mannen gedaan, want vrouwen mogen niet in deze ruimte komen. Als zij willen offeren moeten ze het aan de mannen geven. Via een tv scherm die buiten deze ruimte hangt kunnen ze meekijken. Of ze gaan voor de ingang van de ruimte bidden.
Nadat we hier geweest zijn, keren we terug naar het hotel. We slapen nog wat bij totdat we moeten uitchecken.
In de avond vertrekt de bus naar Bagan.

Bagan is een gebied met enorm veel pagodas en tempels. We huren hier een e-bike, wat het uiterlijk van een scooter heeft. Het slome ding kon niet harder dan 30. En zo bekijken wij het gehele gebied, met prachtige uitzichten wanneer we de pagodas of tempels omhoog klimmen. Aan het einde van de dag komen wij bij één van de grootste tempels van het gebied aan. Hier word ineens om onze tickets gevraagd. Corbin en ik kijken elkaar vragend aan. Het blijkt dat je een ticket moet kopen van bijna 20 euro p.p. om het gebied van Bagan in te mogen. Wij wisten hier niks van en hadden de hele dag al gratis getourt. Deze ene tempel sloegen we dan maar over, zo bespaarde wij met ons twee 40 euro.
Achter af bleek dat als je met een bus aankomt in Bagan, deze langs de ticketoffice gaat. Wij kwamen met een mini busje aan waarin alleen maar locals zaten, dus ons hebben ze toen waarschijnlijk over het hoofd gezien.
Na zonsondergang gekeken te hebben, jup alweer maar deze is wel echt mooi, crossen we terug naar het hotel. In het begin erg snel, want Corbin had de begrenserknop gevonden, waardoor we zeker 60 konden. Maar aan het eind was de accu leeg, dus sjokte we met ongeveer 10 km vooruit. Haha.

11 februari!!
In Bagan kan je de mooiste luchtballonvaart van heel de wereld doen. Met zonsopgang over het gebied met de honderde pagodas en tempels. Een prachtig verjaardag cadeau voormezelf. Alleen minimaal 200 euro per persoon en Corbin met hoogtevrees heeft doen besluiten dit avontuur over te slaan. Toch stonden we vroeg op om zonsopgang te gaan bekijken, wat een erg mooi plaatje was met de luchtballonen die er overheen vlogen.
De rest van de dag hebben we letterlijk helemaal niks gedaan. Geluierd aan het zwembad, cocktailtje gedronken en een lekkere westerse burger gegeten. Jarig voelde ik me niet, maar genoten heb ik wel.

De laaste dag in Bagan huurde we weer een e-bike. We gingen de verschillende dorpjes langs opzoek naar enigsinds fatsoenlijke wandel schoenen. Dit is erg lastig aangezien iedereen hier op slippers loopt. Nouja uiteindelijk is het gelukt voor ons beide schoenen te vinden. Ik een paar voor 6 euro en Corbin een paar voor 17 euro, ze zullen vast niet zo goed zijn als onze hiking schoenen waren. Maar het is in ieder geval iets.
We hadden nog eventjes tijd over, dus gingen we langs een ziekenhuis hier om te kijken hoe het hier is. En nog naar een authentiek dorpje. Hier in Myanmar heb je verschillende stammen met verschillende levensgewoontes. De mensen in dit dorp leven echt nog zelfstandig. Huisjes van bamboe en palmboombladeren. Ze weven hun eigen kleding. Werken nog met ossen die de wagens trekken enzovoort. Erg interesant en bijzonder om te zien.

s' Avonds nemen we de bus naar het volgende dorpje: Kalaw. Vanuit hier zullen we een drie daagse trekking door de bossen, velden, bergen en dorpjes met weer andere stammen doen.