Verslag 13: Myanmar: Kalaw, Inle lake, Yagon

Om 2 uur s'nachts komen we aan in Kalaw. Tien minuutjes lopen en we zijn bij ons hotel. Het is hier erg koud, dus we kruipen snel onder de dikke dekens.
s' Ochtends worden we vroeg wakker. De ontbijt ruimte zit naast onze kamer die niet geïsoleerd is, dus een hoop lawaai. Nouja, het ontbijt duurt in dit hotel tot maar 9 uur, dus we moeten er
uit om ons eigen ontbijt te gaan nuttigen.
Na het ontbijt maken we ons klaar en gaan we langs een bedrijfje om de trekking te boeken. Door tips van een bekende en tripadvisor hadden we al besloten met welke aanbieder we wilden gaan. We hadden van te voren bedacht dat we niet gelijk vandaag op trekking wilde aangezien we een gebroken nacht hadden door de transfer. Dit betekent wel dat we ons de gehele dag verder dood verveeld hebben. In Kalaw was verder niks te doen wat ons nog interessant leek. Er was een grot met Buddha's, maar wij hebben al genoeg Buddha's gezien.

Overigens: ik was in het vorige verslag het verhaal over 'lucky mama en papa' vergeten te vertellen.
Toen we in Bagan aan rondtoeren waren, bezochten we een grote gouden pagoda. Toen we hier aan rondlopen waren, spraken de locals ons steeds aan met 'lucky Buddha, lucky Buddha' vol enthousiasme een richting op wijzend. Corbin dacht van dat zou wel weer verkoop iets zijn. Maar ietsjes verder deden andere locals precies het zelfde. Dit wekte mijn nieuwsgierigheid. Ach even kijken kan geen kwaad. We liepen dus die kant op. Er was geen enkele andere toerist die ook die kant op ging, maar wel veel locals.
Uiteindelijk zien we een klein tempeltje die druk bezocht word. We lopen naar binnen, want we willen natuurlijk zien wat er zo bijzonder is. Binnen kijken we elkaar verbaasd aan, uh dit is het? Een oud beeld? En we kunnen er geen Buddha meer uithalen. Twee vrouwtjes beginnen tegen ons te praten: 'snake, snake!' Na een aantal keer herhalen begrijpen we wat ze bedoelen, het is een slang. De vrouwen wuifden ons mee te lopen. Voordat we het beseffen word er een schaal en een takje (bloemetje?) in onze handen gedrukt. We moeten van de vrouwtjes allebei de schaal vast houden en dan beginnen ze een gebedje op te zeggen. Na het gebedje moeten we dingetjes (rijst, bloemetjes en meel) die op de schaal liggen offeren en een schaaltje water over de slang gooien. Vervolgens haalt het ene vrouwtje een bloemetje bij de slang vandaan en stopt het achter me oor : 'lucky mama' zegt ze terwijl ze me buik aan raakt. Vervolgens krijgt Corbin een takje in zijn borstzakje gestopt: ' lucky papa' zeggen ze.
Aah juist ja, we hebben zojuist gebeden en gevraagd voor vruchtbaarheid, een baby. Nou mensen, stond dat even nog lang niet op onze planning, hahaha!
Vervolgens vroeg de vrouw nog wel 1000 kyat (66 cent) voor de schaal met offers. Corbin geeft haar duizend, maar nee: 'duizend papa, duizend mama'. Zucht ja oke. Vervolgens zegt ze ook nog: and 2000 Buddha!'. Wijzend naar het beeld. Jaja mevrouw, makkelijk rijk worden zo hé. 500 vonden we genoeg voor Buddha. Misschien stelt ie de vruchtbaarheid dan nog even uit!!

De volgende ochtend is het dan zo ver. We gaan op een 3 daagse trekking. 3 dagen, 7 uur per dag lopen. We slapen bij mensen in de dorpjes. Geen lekker bedje, geen westerse wc's en geen douche. Ik vind het best wel spannend, want wie weet is het wel heel zwaar en we hebben onze goede wandel schoenen niet meer.
Om half 9 moesten we verzamelen. Onze grote backpacks laten we achter, deze worden door het bedrijf vooruit gereden naar de plek waar we zullen eindigen. Alleen onze kleine rugtasjes met het hoog nodige gaat mee. We worden in kleine groepjes verdeeld. Een groep bestaat uit maximaal 12 personen. De onze uit 10. Het is een leuke en varieërende groep. Een duits stel, een frans stel waarvan 1 redelijk goed nederlands kan spreken. Een ouder belgisch stel, spreekt oa. ook nederlands. En dan nog een Amerikaan en een zwisterse dame. Onze gids is Momo een 31 jarige man die de trek lekker op zijn slippers doet, haha! En erg goed engels spreekt.
Het klikt erg goed in de groep, iedereen is druk aan het kletsen met elkaar en de sfeer zit er goed in. Ook onze gids Momo doet gezellig mee. Zo vliegt de dag voorbij. Voordat je het weet heb je 20 kilometer door de bossen, velden, bergen en verschillende dorpjes afgelegd. s' Avonds hebben we het erg gezellig en worden er aardig wat flesjes bier los getrokken. Na het eten begint onze gids verhaaltjes te vertellen. Moppen waarbij vooral de chinezen het pispaaltje zijn. We liggen allemaal dan ook in een deuk en gaan uiteindelijk rond de klok van 9 moe en voldaan naar ons bedje toe.
We slapen met zijn tienen in één ruimte op ongelovelijk dunne matjes. Gelukkig hebben ze wel lekker dikke dekens, want het is er behoorlijk koud.

De volgende ochtend is het vroeg opstaan. Om 7 uur staat het ontbijt klaar. Daarna nog even opfrissen met het ijskoude water wat ze in een ton hebben en je met kleine bakjes over je heen moet gieten, brrr. Even plassen op het hurk toilet en zo vertrekken we om 8:15. Vandaag staat een langere wandeling op de planning. Er sluiten 2 jonge dames uit Engeland zich aan bij de groep. Zij doen een 2 daagse trekking.
Deze dag was het wat bewolkter wat het aangenamer maakte. Niet de volle hete zon op je gezicht. Sommige mensen, inclusief Corbin, beginnen de eerste pijntjes en blaren te krijgen. Deze worden verzorgd tijdens de lunch. Tijdens de lunch krijgen wij de keuze om verder te gaan. Door de rivier, een lange route, of zonder de rivier een andere kortere route. Aangezien het behoorlijk bewolkt was, dus niet lekker om door het water te gaan en de pijntjes van sommige, kozen we voor de korte route.
We hebben trouwens onderweg tijdens het wandelen geen beschikking tot een hurk wc, dit betekent dus dat we regelmatig onze behoeftes in de natuur moesten doen. Erg prettig...
Ik geniet vol op van deze trekking. We komen allerlei landschappen tegen, wandelen door verschillende dorpjes. Elk dorpje een eigen stam met verschillende gewoontes. De kinderen die je toezwaaien, een high five geven of zelf even willen dansen. Het gezelschap van de groep. Enorm veel honden die je kwispelend staan op te wachten. Echt dit gaat in de boeken als één van de hoogte puntjes van onze reis. Onderweg ben ik wel 1 van mijn slippers kwijtgeraakt. Als het zo door gaat kom ik straks met een lege backpack terug, hahaha. Dit was best wel irritant want ik kan heel goed op deze slippers, die ik al 7 jaar had, lopen. Aan het einde van de dag wanneer mijn tenen een beetje beurs werden in de schoenen ging ik dan verder op slippers, dit kon nu niet meer. Hard life.
Ook deze dag vloog weer voorbij. s' Avonds na het eten word er een kampvuur gemaakt, blijkt Momo over muzikale talenten te beschikken en tovert een gitaar te voorschijn. Je kent vast wel van die filmscene's. Kampvuurtje, mensen in een kringetje met een drankje erbij. Een speelt gitaar, en de rest zingt mee. Het geluid verdwijnt naar de achtergrond en de camera draait langzaam naar de heldere sterrenhemel. Het was precies zo'n avond!
Dit keer slapen we niet bij mensen in hun huisje, maar in een bamboehut. De matjes hier zijn nog dunner, dan de vorige. Ik ben zo vermoeid van het vele lopen en de vele indrukken, ik slaap er als een roosje.

Corbin daarin tegen had minder goed geslapen en last van zijn rug. Ook had hij inmiddels aardig wat blaren, dus voor hem word deze dag wat zwaarder.
Ik... Ik heb nergens last van.
Alle zonnestralen die gister belemmerd werden door de wolken, leken nu dubbel zo hard op ons neer te stralen. Wat was het heet. Dwars door de droogte van de landschappen heen met weinig schaduw. Het laatste stukje is afdalen door de jungle heen. Hierdoor beginnen mijn tenen te tintelen. Gelukkig mag ik van iemand in de groep slippers lenen en zo komen we rond lunchtijd aan bij een restaurantje. Hier maken we wat groepsfoto's en geven we MoMo een dikke fooi die hij echt heeft verdient. Deze man heeft onze trekking nog veel leuker gemaakt met zijn humor, goede engelse uitleg en zijn zangtalenten. Helaas moeten we hier afscheid nemen. Hij heeft een half dagje vrij en begint morgen weer met een nieuwe groep. Respect hoor.
Wij stappen nadien op een bootje om over het Inle Lake heen te touren. Dit is een enorm groot meer waar bijzonder veel te zien is. Er zijn hele dorpen op palen gebouwd. Bizar dat men voor elk klein dingetje een boot moet nemen, zelfs als ze naar de buurman willen. De mensen hier zijn zelfvoorzienend en daarom bezoeken we wat verschillende werkplaatsen. Ze weven hier hun eigen kleding, maken hun eigen boten, sigaren, paraplu's tegen de zon, en ze hebben eigen zilver en goudsmits. Noem maar op. Ook hun manier van vissen is een kunst opzich: men staat op het randje van de boot te balanceren met 1 been, want met het andere been zijn ze aan het peddelen, zodat ze hun handen vrij hebben om het net uit te gooien en binnen te halen. Ook hebben ze drijvende landbouw gecreëerd door op drijvende planten aarde te doen, waarop ze dan weer bijvoorbeeld tomaten verbouwen.
Vanaf het meer bekijken we nog even zonsondergang en dan worden we afgezet in het dorpje waar ieders weer hun eigen weg gaat. We hebben wel nog even telefoonnummers uitgewisseld om foto's te delen en af te spreken voor de volgende dag.

Voor de volgende dag hebben we namelijk besproken om met een aantal uit de groep een fiets tourtje te gaan doen. De hele dag fietsen we rond het meer, genieten nog eens van het landschap en elkaars gezelschap. In de avond doen we nog een drankje en daarna word het afscheid echt definitief.

De laatste dag bij het Inle Lake doen we een cooking class om de tijd te vullen, want pas in de avond gaat onze bus naar de oude hoofdstad van Myanmar: Yangon. Een 12 urige busrit. Jippie!

In Yangon doen we helemaal niks en is het een kwestie van een nachtje slapen en dan het vliegtuig nemen naar zuid Thailand.