Verslag 14: Zuid Thailand: Phi Phi, Lanta, Phuket.
Door: Marina
Blijf op de hoogte en volg Marina
02 Maart 2017 | Thailand, Phuket
Corbin alweer getroffen door diaree en spuwen, vertrekken we naar Zuid Thailand. We vliegen van Myanmar naar Bangkok. We wachten hier 2 uur voor de overstap. Omringd door veel luidruchtige chinezen.
We landen om half 8 's avonds op het vliegveld van Krabi. We willen vervoer regelen met een mini busje, maar de jonge dame achter de balie is zo ongelovelijk onvriendelijk dat we dan maar kiezen voor een iets duurdere taxi.
Eenmaal aangekomen bij het hotel, blijkt deze meneer ook niet echt vriendelijk. Hij blijft maar door drammen over een bootticket voor de dag nadien naar PhiPhi island. Opgegeven moment zeg ik dan ook zeer geirriteerd of we gewoon onze kamer mogen. En dan houdt ie op.
De kamer is echt ongelovelijk heet en benauwd. De kamer was duurder dan we gemiddeld gewend zijn, maar helaas, zelfs dan geen airco beschikbaar.
We lopen naar de winkel. Corbin koopt iets ligt verteerbaars in de hoop dat hij het binnen houd. Het miezert en dat verklaart waarom het zo benauwd is.
We vallen vermoeid in slaap.
De dag erna staan we vroeg op. Het was een kwestie van overnachten in Krabi, omdat er 's avonds geen boot ging. We willen de boot van half 11 deze ochtend nemen, maar we hebben nog helemaal niks geregeld. We lopen naar een grotere weg om daar een taxi te pakken. Bij de pier kon je gewoon nog tickets kopen en zo komen we na 1,5 uur varen aan op Phi Phi Island. En die stomme zak van gister maar beweren dat er alleen nog maar om 13:00 uur plek was.
Onze eerste indruk van PhiPhi is echt een verschikking. Het is er ongelovelijk druk en enorm veel typische toeristische winkeltjes en restaurants. We hebben een kamer in het midden van het centrum. Met een ladyboy als receptionist. Gewoon oke, niet onbeleefd, niet bijster vriendelijk.
Nadat we even zijn bijgekomen, kopen we brunch in de supermarkt en willen wat rondwandelen. Het is een mini klein eilandje waar je alles te voet kan doen, scooters zijn verboden.
Echt mooie strandjes komen we niet tegen. Alles is verpest door het massa toerisme. Aan de andere kant van het eiland moet wel een mooi strandje zijn, dus daar willen we heen. Maar nog niet eens halvewege is Corbin door zijn energie heen. Dit keer blijft de diaree bij hem aan houden. Maar ook de enorme hitte put ons uit.
We gaan terug naar het hotel en rusten wat uit. 's Avonds eet ik heerlijk in een goed restaurant waar we voor het eerst een daadwerkelijk vriedelijke serveerster hebben. Corbin werkt met veel pijn en moeite zijn salade weg.
Terug in onze hotelkamer worden we vermaakt met het enorme lawaai van de bar ernaast waar live kickboksen gedaan word. Door profs, maar je kunt je als toerist ook opgeven in ruil voor een gratis emmertje drank. Met de vele gekke russen en engelse hier gaan de rondes met veel gejoel en gejuich de hele avond door. Door onze vermoeidheid slapen we er toch goed doorheen. ( Het klonk echt zo hard, alsof het bij ons in de kamer was.)
We slapen uit en Corbin voelt zich wat beter, dus we besluiten een tweede poging te doen naar de andere kant van het eiland. Onderweg boeken we een snorkeltour voor de dag erna en een ander hotel, want we willen een nachtje langer blijven. We wilden eigenlijk vandaag de tour doen en morgen naar het volgende eiland. Maar doordat Corbin ziek was, hebben we het voor de zekerheid een dagje uitgesteld.
Helaas daalt Corbin zijn energie naar nul, wanneer we het eerste beste heuveltje omhoog geklommen zijn. Dit is erg balen, maar we nemen het risico niet verder te gaan en keren weer terug.
We lopen langs de apotheek, want het duurt nu toch wel lang bij Corbin. De apotheker wilde Corbin een antibiotica voor voedselvergiftiging en pillen tegen duizeligheid geven. Gelukkig hebben we een simkaart met internet, zodat we eerst even konden checken wat we nou eigenlijk kochten. Het bleek een antibiotica voor blaasonsteking en pillen tegen reisziekte. Dat doen we dus maar even niet. Na wat google research vinden we de juiste diaree remmers en we hadden zelf nog wat energie boost poeders bij ons. We besluiten op een strandje in buurt te gaan liggen, maar erg prettig is het hier niet. Vele boten die het zich beperken en het water loopt heeeeel langzaam af en is ook viezig warm. Dus niet lekker verkoelend. Daardoor is het dus ook minder goed uit te houden en gaan na een half uurtje weer terug naar het hotel. We nemen een verfrissende douche en luieren op de kamer.
Na het avondeten willen we eventjes het eten laten zakken en dan naar de bar ernaast gaan. Wanneer ik op mijn telefoon kijk zie ik een filmpje wat mijn zus heeft gestuurd van mn neefje. Ze vergeet alleen dat ze op de achtergrond aan het praten is en zo kom ik erachter dat ze van haar tweede kindje zwanger is. En al op de HELFT!! Gewoon verborgen gehouden voor mij. Een whatssapp gesprek van 1,5 uur volgt en dan blijkt het al 23 uur. We gaan naar de bar naast ons hotel, maar de stemming zit er niet echt in. Corbin kan ook niet drinken vanwege z'n medicijn, dus we besluiten maar even te kijken bij de feesten op het strand. Het is er gezellig druk. Er word limbo gedanst, er zijn (amateur) vuurshows en veel gezelligheid. Corbin en ik kijken elkaar aan. Helaas, de stemming en energie zit er echt niet in. We komen morgen wel terug.
Op tijd staan we op, want we moeten eerst onze spullen verhuizen naar het andere hotel en om half tien klaar staan bij het strand voor onze snorkel tour.
We gaan op een boot met in totaal 20 personen. De boot brengt ons naar verschillende strandjes. Een onbewoond eilandje met ongelofelijk wit zand, het leek wel meel poeder, ook zo zacht. Een strandje met hele brutale apen. Een strand die blijkbaar bekend is van een film. Deze was heel mooi met de jungle erachter maar helaas wel veel te veel toeristen. En ook stopte de boot op het open water bij het koraal om mooie kleurige vissen te spotten. Corbin, die in Egypte is geweest, vond het niks in vergelijking met daar. Maar ik keek mijn ogen uit. Geel, groen, paars, noem het maar op, allemaal fel gekleurd.
Bij terugkomst besluiten we gelijk eerst ergens te eten voordat we terug naar het hotel gaan. We kiezen een restaurant die er erg gezellig uit ziet. Wanneer we zitten, komt er een jongen aan gelopen en smijt 2 menukaarten op de tafel en loopt weer weg. Uh.. ook hallo. Nadat we even gekeken hebben komt er een oudere man naar ons toe of we het al weten. Deze was ook al bijzonder onvriendelijk. Fatsoenlijk antwoord geven op mijn vraag ging niet en hij reageerde heel geïrriteerd. Toen kreeg ik mijn drankje ook nog eens anders dan besteld. We besloten ergens anders te gaan eten. Toen hij terug kwam om ons eten op te nemen, wilde wij dus zeggen: 'de rekening alsjeblieft?', maar voordat we uberhaupt uitgesproken waren, grisde hij de menukaarten van tafel en reageerde met: 'yeah good choise!' Mijn mond viel open van verbazing! Gauw wegwezen hier. Onze indruk hier van de locale mensen doet de algemene Thai niet goed. Daar waar we eigenlijk altijd zeer vriendelijk geholpen werden in het noorden, is er hier in het zuiden niks meer van vriendelijkheid over. We geven het massatoerisme maar de schuld.
Owja, we hadden met ons zelf afgesproken in de avond naar het strandfeest te gaan, maar na een verkoelende douche zijn we beide als een blok in slaap gevallen.
De volgende ochtend vertrekken we naar het volgende eilandje Koh Lanta. Je kunt op de boot al een vervoersticket naar je hotel kopen. Dit was 250 bath per persoon. Wij besluiten toch eerst liever ter plaatste te willen kijken. Dit heeft ons 350 bath (10€) gescheelt, want na wat onderhandelen met verschillende tuktuk drivers, brengt eentje ons voor 150 bath in totaal naar ons hotel.
Een heerlijk bungalowtje lekker afgelegen. We worden vriendelijk ontvangen, zoals overal hier op Lanta. Dit eilandje is groter en veel minder toeristisch. We huren een scooter voor 2 dagen en rijden zo het hele eiland rond. Prachtig eilandje met nog heel veel jungle over. We doen verschillende strandjes aan, nemen even een duik, lunchen wat en gaan weer door.
Corbin was in de oude stad van dit eilandje lekker aan shoppen, maar toen bleken we ons geld vergeten te zijn. Haha handig!! Hier moesten we dus de volgende dagen ergens nog voor terug komen.
En zo vertrekken we na 3 dagen met een beter beeld van het zuiden van dit land naar onze laatste stop van deze reis. Phuket. Hier hebben we een heerlijk kleinschalig hotel geboekt met zwembad. We hebben hier dan ook niks anders gedaan dan geluierd langs het zwembad. Zoals we ook gepland hadden. Corbin heeft nog 2 blousen op maat laten maken, gewoon omdat het hier kan. Die moeten we straks ophalen in de hoop dat ze goed zijn. Gister met het passen was dat nog niet zo en probeerde ze ons wijs te maken dat het zo hoorde.
De laatste avond besluiten we nog een barretje in te gaan, waar we wat drankjes hebben gedronken en veel lol hebben gehad. Een enorm dronken knul die ons drugs wilde verkopen die uiteindelijk uit de bar word gezet. En toch ook wel grappig om te zien hoe de Thaise vrouwtjes enorm hun best doen de westerse mannen te imponeren. Zelfs als ik even naar het toilet was, probeerde ze direct hun klauwen in Corbin te zetten. Ze raakte hem zelfs aan bij zijn kruis. Geen schaamte die dametjes. Haha. Achteraf bleken sommige ook omgebouwd te zijn. Nou dit had ik echt serieus niet gezien!? Knap werk dus!
Straks zullen we via 3 vluchten, intotaal 26 uur onderweg zijn, terug keren naar Nederland. Dit scheelde 300 euro's ten opzichte van een directe vlucht, dus dat hadden we er wel voor over.
En zo zullen wij na precies 100 dagen Azië, rijker aan ervaringen en herinneringen terug keren voor een korte stop in Nederland.