Verslag 4: India- Mumbai & Goa
Door: Marina
Blijf op de hoogte en volg Marina
11 December 2016 | India, Anjuna
7 december, dag 15.
We slapen uit en hangen een beetje in het hostel. Dit hostel is het eerste hostel met gedeelde kamers, 5 personen op 1 kamer. Het is echt een slecht hostel. Zo kwam er vannacht een nieuwe jongen op onze kamer. Hij werd tot een bed toegewezen die al bezet was. Half slaperig dacht ik :' het zal wel.' Maar inderdaad een paar uur later kwam de andere jongen terug en die was nogal verbaasd zijn bed beslapen te zien. Ook kregen we hier geen dekens, dus hebben Corbin en ik besloten op 1 bed te slapen en het hoeslaken van het andere bed als deken te gebruiken. (Al is het hier rond de 30 graden.) Ik ben hier ook ontgroent met het poepen in zo'n gat wc ipv een westerse wc. Die hebben ze hier wel, maar echt zo smerig dat je er gewoon niet op wilt zitten. Dus tja dan maar boven zo'n gat. Het plassen dat lukte me al wel, maar ik zal je zeggen, poepen is een stuk moeilijker. Best vermoeiend om langere tijd gehurkt te zitten en je evenwicht te houden. Hahaha! Maar het is gelukt!
We wilde heel graag naar Bollywood, maar een tour hier doorheen is belachelijk duur en besluiten daarom af te haken. Omdat we verder niks interessants konden vinden om te doen in Mumbai, besloten we de McDonald's op te zoeken. Deze hadden we al snel gevonden en we bestelde bijna elk broodje wat wij in Europa niet kennen. Alles met kip of vegetarisch. Beef burgers hebben ze niet. Ze hadden hier ook floating fanta/cola. Dat is gewoon een beker cola of fanta, maar dan met een toef softijs erop. Erg lekker!
Daarna sjokte we terug naar het hostel, verdeden onze tijd met wat spelletjes spelen tot het tijd was om uit te checken. We gingen weer terug naar de Mac, om hier op het terras te wachten tot onze trein vertrekt.
23:05 vertrekt de trein. Wij hebben met z'n tweetjes 1 slapers plek gereserveerd, omdat er nog maar 1 plek beschikbaar was. We slapen wel vaker samen in een eenpersoonsbed, dus niet zo moeilijk. Dachten we. Want we hadden heeel wat anders verwacht dan een trein als dit.
In het begin is het nog erg gezellig met de andere reizigers en een groep locals, half transseksuele, op hol geslagen jongens. Zij gaan een weekje op vakantie naar Goa. Want Goa staat bekend om de strandvakanties en feestende jongeren.
Maar als het op slapen aankomt in de trein is het een hel. De bedjes zijn echt veel te smal om met zijn twee op te slapen. Al snel word mijn arm telkens afgekneld wat niet echt prettig is. Corbin ligt ook nog eens lekker te broeien, dus na een uur geef ik de moed op. Ik loop een beetje door de trein heen en zie locals elk stukje trein in beslag nemen en ze slapen zelfs op de grond. Dit brengt me op het idee om tussen de bedjes op de grond te gaan liggen. De vloer is erg koud en smerig en de gedachte van rond lopende kakkerlakken probeer ik van me af te zetten. Hoe ga ik deze 12 uur durende treinrit doorstaan? Na een tijdje word Corbin wakker en besluiten we om en om te gaan liggen. Weliswaar met elkaars stinkvoeten in het gezicht, maar het ligt ietsjes beter en zo kunnen we enkele uurtjes slapen in deze ongelofelijk smerige, oude trein.
De volgende ochtend rond 10 uur komen we aan op bestemming. We delen een taxi met een Nederlandse vrouw die we hebben ontmoet in de trein. Scheelt toch weer iets in de kosten. Eenmaal bij ons hostel valt deze ook erg tegen. De matrassen zijn er superdun en dus ook hier besluiten we de matrassen in 1 bed te leggen en samen te slapen. Er is geen warm water, het is er vies en de wifi werkt erg slecht. Daarnaast lijkt het wel een hippie paradijs. Er word veel geblowt, maar ook gedronken en gezamenlijke spelletjes gespeeld, wat dan wel weer gezellig is.
We besluiten ons af te spoelen en direct naar het strand te gaan. Een Turkse dame uit ons hostel vergezeld ons. Echt gezellig zijn we echter niet. Want zodra we op het strand liggen vallen we beide als een blok in slaap.
S'avonds zoeken we een wasserette. Helaas zonder succes, best ruk, want zowat alles is vuil. Daarna nog opzoek naar een werkende pinautomaat. Na 2 uur vinden we er eindelijk eentje. De overheid in India heeft een paar weken geleden besloten de 500 en 1000 biljetten af te schaffen om zo het vele zwarte geld tegen te gaan. Hierdoor staan veel pinautomaten leeg en kunnen we slechts 2000 (25 euro) roepees per keer opnemen.
De tweede dag in Goa vinden we onze draai in het hostel. Zo ontdekken we dat ze ook dikkere matrassen hebben en ruilen deze dan ook stiekem snel om met de onze. We ruimen de kamer zelf op en daarna word er schoongemaakt. Met hulp van het personeel vinden we een wasserette, we plannen de aankomende dagen en besluiten daarmee 3 extra nachten bij te boeken in dit hostel. We betalen tenslotte maar 8,50 euro per nacht en is het eigenlijk best gezellig tussen deze hippies. We bekijken de zonsondergang op het strand, drinken een cocktail en eten wat. Je zou haast denken dat we op een zonvakantie zijn in Europa, heerlijk op het strand. Maar als je dan je ogen weer open doet en één van de vele honden voor je snufferd ziet smeken, verderop een kudde koeien ziet chillen, besef je wel dat je India bent.
En dat we in India zijn, merken we ook de volgende dag. We hadden een scooter gereserveerd, zijn netjes op tijd. Meneer verteld ons 10 minuten te wachten, maar daarna krijgen we te horen dat een scooter voor 1 dag niet mogelijk was. Oke doei! We regelen er eentje bij het hostel, maar ook dat gaat niet helemaal soepel. Ze willen dat we onze paspoort of rijbewijs achter laten als borgstelling. Uiteraard zijn wij hier fel op tegen, bieden geld als borg, maar dit accepteren ze niet. Als we dan besluiten geen scooter te willen huren gaan ze toch akkoord, omdat we tenslotte in het hostel verblijven en al onze spullen hier zijn.
Onderweg worden we aan gehouden door de politie. Ze beweren dat we geen juiste rijbewijs hebben en een boete hiervoor kost 3000 roepee (35euro), maar als we nu 2000 betalen is het oke. We zeggen dat we geen geld bij hebben ivm het probleem met de pinautomaten. Oke, dan is 500 ook wel goed zei hij. We houden vol, maar hij had wel ons Nepalees geld al gezien en accepteert dat ook. Nouja, we betalen hem omgerekend 8,50 euro aan Nepalese roepies. Corrupte zak! Uiteindelijk komen we aan bij de specerijen boerderij en krijgen hier een rondleiding. Al is het heel anders dan we ons voorstelden, was het best interessant.
De dag erna is het vroeg op. We worden met een taxi weggebracht (2u rijden) om vervolgens in een jeep te stappen om naar de watervallen te gaan. Voorheen kopen we wat fruit en noten om de apen te voeren. Een heerlijk moment in de natuur bij de watervallen, al is het er wel super druk. We genieten van de aapjes en keren weer terug. Tot onze verassing zit er bij deze tour ook een bezoek aan een specerijen boerderij bij. Deze beviel ons beter dan die van gister en is ook wat duidelijker qua uitleg. Wist je dat kaneel van de schors van een boom komt? En dat bananen niet groeien aan bomen, maar aan de 1 na grootste grassoort? Nouja, ik niet en ik vond het heel interessant! Na afloop nog een lunch bij inbegrepen, dus wij zijn helemaal happy. (Al hadden we de dag van gister anders ingepland als we wisten dat er vandaag ook een boerderij bezoekje bij zat).
Morgen gaan we een dagje luieren en bijkleuren aan het strand. Het is hier 35 graden. En hopen we aan het einde van de dag een trein of bus naar de volgende bestemming te nemen. Dat moeten we vanavond nog even uitzoeken.
India tot nu toe is heel anders dan verwacht. Niet zo hectisch druk en geen shockerende dingen. Wellicht omdat we in het zuiden zijn en niet het meest bekende noorden.
Af en toe hebben we een heimwee momentje. Missen we vooral het gemak, comfortabele bedden, hete douches, hygiene en lekker eten (dat valt echt tegen.) Hmm Boerenkool van Oma Joosten.
We slapen uit en hangen een beetje in het hostel. Dit hostel is het eerste hostel met gedeelde kamers, 5 personen op 1 kamer. Het is echt een slecht hostel. Zo kwam er vannacht een nieuwe jongen op onze kamer. Hij werd tot een bed toegewezen die al bezet was. Half slaperig dacht ik :' het zal wel.' Maar inderdaad een paar uur later kwam de andere jongen terug en die was nogal verbaasd zijn bed beslapen te zien. Ook kregen we hier geen dekens, dus hebben Corbin en ik besloten op 1 bed te slapen en het hoeslaken van het andere bed als deken te gebruiken. (Al is het hier rond de 30 graden.) Ik ben hier ook ontgroent met het poepen in zo'n gat wc ipv een westerse wc. Die hebben ze hier wel, maar echt zo smerig dat je er gewoon niet op wilt zitten. Dus tja dan maar boven zo'n gat. Het plassen dat lukte me al wel, maar ik zal je zeggen, poepen is een stuk moeilijker. Best vermoeiend om langere tijd gehurkt te zitten en je evenwicht te houden. Hahaha! Maar het is gelukt!
We wilde heel graag naar Bollywood, maar een tour hier doorheen is belachelijk duur en besluiten daarom af te haken. Omdat we verder niks interessants konden vinden om te doen in Mumbai, besloten we de McDonald's op te zoeken. Deze hadden we al snel gevonden en we bestelde bijna elk broodje wat wij in Europa niet kennen. Alles met kip of vegetarisch. Beef burgers hebben ze niet. Ze hadden hier ook floating fanta/cola. Dat is gewoon een beker cola of fanta, maar dan met een toef softijs erop. Erg lekker!
Daarna sjokte we terug naar het hostel, verdeden onze tijd met wat spelletjes spelen tot het tijd was om uit te checken. We gingen weer terug naar de Mac, om hier op het terras te wachten tot onze trein vertrekt.
23:05 vertrekt de trein. Wij hebben met z'n tweetjes 1 slapers plek gereserveerd, omdat er nog maar 1 plek beschikbaar was. We slapen wel vaker samen in een eenpersoonsbed, dus niet zo moeilijk. Dachten we. Want we hadden heeel wat anders verwacht dan een trein als dit.
In het begin is het nog erg gezellig met de andere reizigers en een groep locals, half transseksuele, op hol geslagen jongens. Zij gaan een weekje op vakantie naar Goa. Want Goa staat bekend om de strandvakanties en feestende jongeren.
Maar als het op slapen aankomt in de trein is het een hel. De bedjes zijn echt veel te smal om met zijn twee op te slapen. Al snel word mijn arm telkens afgekneld wat niet echt prettig is. Corbin ligt ook nog eens lekker te broeien, dus na een uur geef ik de moed op. Ik loop een beetje door de trein heen en zie locals elk stukje trein in beslag nemen en ze slapen zelfs op de grond. Dit brengt me op het idee om tussen de bedjes op de grond te gaan liggen. De vloer is erg koud en smerig en de gedachte van rond lopende kakkerlakken probeer ik van me af te zetten. Hoe ga ik deze 12 uur durende treinrit doorstaan? Na een tijdje word Corbin wakker en besluiten we om en om te gaan liggen. Weliswaar met elkaars stinkvoeten in het gezicht, maar het ligt ietsjes beter en zo kunnen we enkele uurtjes slapen in deze ongelofelijk smerige, oude trein.
De volgende ochtend rond 10 uur komen we aan op bestemming. We delen een taxi met een Nederlandse vrouw die we hebben ontmoet in de trein. Scheelt toch weer iets in de kosten. Eenmaal bij ons hostel valt deze ook erg tegen. De matrassen zijn er superdun en dus ook hier besluiten we de matrassen in 1 bed te leggen en samen te slapen. Er is geen warm water, het is er vies en de wifi werkt erg slecht. Daarnaast lijkt het wel een hippie paradijs. Er word veel geblowt, maar ook gedronken en gezamenlijke spelletjes gespeeld, wat dan wel weer gezellig is.
We besluiten ons af te spoelen en direct naar het strand te gaan. Een Turkse dame uit ons hostel vergezeld ons. Echt gezellig zijn we echter niet. Want zodra we op het strand liggen vallen we beide als een blok in slaap.
S'avonds zoeken we een wasserette. Helaas zonder succes, best ruk, want zowat alles is vuil. Daarna nog opzoek naar een werkende pinautomaat. Na 2 uur vinden we er eindelijk eentje. De overheid in India heeft een paar weken geleden besloten de 500 en 1000 biljetten af te schaffen om zo het vele zwarte geld tegen te gaan. Hierdoor staan veel pinautomaten leeg en kunnen we slechts 2000 (25 euro) roepees per keer opnemen.
De tweede dag in Goa vinden we onze draai in het hostel. Zo ontdekken we dat ze ook dikkere matrassen hebben en ruilen deze dan ook stiekem snel om met de onze. We ruimen de kamer zelf op en daarna word er schoongemaakt. Met hulp van het personeel vinden we een wasserette, we plannen de aankomende dagen en besluiten daarmee 3 extra nachten bij te boeken in dit hostel. We betalen tenslotte maar 8,50 euro per nacht en is het eigenlijk best gezellig tussen deze hippies. We bekijken de zonsondergang op het strand, drinken een cocktail en eten wat. Je zou haast denken dat we op een zonvakantie zijn in Europa, heerlijk op het strand. Maar als je dan je ogen weer open doet en één van de vele honden voor je snufferd ziet smeken, verderop een kudde koeien ziet chillen, besef je wel dat je India bent.
En dat we in India zijn, merken we ook de volgende dag. We hadden een scooter gereserveerd, zijn netjes op tijd. Meneer verteld ons 10 minuten te wachten, maar daarna krijgen we te horen dat een scooter voor 1 dag niet mogelijk was. Oke doei! We regelen er eentje bij het hostel, maar ook dat gaat niet helemaal soepel. Ze willen dat we onze paspoort of rijbewijs achter laten als borgstelling. Uiteraard zijn wij hier fel op tegen, bieden geld als borg, maar dit accepteren ze niet. Als we dan besluiten geen scooter te willen huren gaan ze toch akkoord, omdat we tenslotte in het hostel verblijven en al onze spullen hier zijn.
Onderweg worden we aan gehouden door de politie. Ze beweren dat we geen juiste rijbewijs hebben en een boete hiervoor kost 3000 roepee (35euro), maar als we nu 2000 betalen is het oke. We zeggen dat we geen geld bij hebben ivm het probleem met de pinautomaten. Oke, dan is 500 ook wel goed zei hij. We houden vol, maar hij had wel ons Nepalees geld al gezien en accepteert dat ook. Nouja, we betalen hem omgerekend 8,50 euro aan Nepalese roepies. Corrupte zak! Uiteindelijk komen we aan bij de specerijen boerderij en krijgen hier een rondleiding. Al is het heel anders dan we ons voorstelden, was het best interessant.
De dag erna is het vroeg op. We worden met een taxi weggebracht (2u rijden) om vervolgens in een jeep te stappen om naar de watervallen te gaan. Voorheen kopen we wat fruit en noten om de apen te voeren. Een heerlijk moment in de natuur bij de watervallen, al is het er wel super druk. We genieten van de aapjes en keren weer terug. Tot onze verassing zit er bij deze tour ook een bezoek aan een specerijen boerderij bij. Deze beviel ons beter dan die van gister en is ook wat duidelijker qua uitleg. Wist je dat kaneel van de schors van een boom komt? En dat bananen niet groeien aan bomen, maar aan de 1 na grootste grassoort? Nouja, ik niet en ik vond het heel interessant! Na afloop nog een lunch bij inbegrepen, dus wij zijn helemaal happy. (Al hadden we de dag van gister anders ingepland als we wisten dat er vandaag ook een boerderij bezoekje bij zat).
Morgen gaan we een dagje luieren en bijkleuren aan het strand. Het is hier 35 graden. En hopen we aan het einde van de dag een trein of bus naar de volgende bestemming te nemen. Dat moeten we vanavond nog even uitzoeken.
India tot nu toe is heel anders dan verwacht. Niet zo hectisch druk en geen shockerende dingen. Wellicht omdat we in het zuiden zijn en niet het meest bekende noorden.
Af en toe hebben we een heimwee momentje. Missen we vooral het gemak, comfortabele bedden, hete douches, hygiene en lekker eten (dat valt echt tegen.) Hmm Boerenkool van Oma Joosten.
