Verslag 10: Thailand- Bangkok
Door: Marina
Blijf op de hoogte en volg Marina
28 Januari 2017 | Thailand, Bangkok
Oke we zijn een tijdje verder, er was eventjes geen verslag, maar ik was er dan ook even helemaal klaar mee. Keiharde heimwee in combinatie met mijn op hol geslagen hormonen zorgden ervoor dat de laatste dagen in Sri Lanka niet echt leuk waren. Ik vond alles ruk en stom en alles kostte me teveel energie. Ik was het helemaal beu, dat reizen. Zelfs aardig doen tegen mijn lieve schatje Corbin zat er niet in. Wat het voor hem er ook niet leuker opmaakte. Zeer terecht had hij er opgegeven moment genoeg van en kreeg ik op me kop van hem.
Sri Lanka algemeen was echt fantastisch. Je hebt hier echt alles! Zon, zee, strand, lieve bevolking, prachtig landschap, hele mooie wandelingen en natuurlijk de tempels niet te vergeten. Het is een enorm verschil met Nepal en India. Naar mijn idee is er hier veel minder armoede en zijn ze aardig ontwikkeld. Een rondreisje Sri Lanka kan ik iedereen aanbevelen. Of je nou één week of meerdere weken wilt. Sri Lanka is te doen!
Via Maleisië vliegen we naar Thailand. Een nachtvlucht èn verschil in tijd hakt er lekker bij ons in. Nadat we geland zijn en ons hostel gevonden hebben is het dan ook bijslapen. Onee, eerst nog even een McDonalds burgertje eten. Want die hebben ze hier in Thailand, met beef!!!
Wanneer we s'avonds weer naar buiten stappen, blijkt Thailand niet alleen McDonalds te hebben wat onze smaakpapillen streelt. Maar nog heel, maar dan ook echt heeeeeel veel andere eettentjes. Kraampjes om precies te zijn. Gewoon overal. Elke straat heeft wel wat kraampjes. En wij hebben het geluk met ons hostel dat recht voor een foodmarket zit. Alleen maar lekker eten dus. En spotgoedkoop. Wij bestellen een .., tja wat is het eigenlijk? We kregen een mandje met verschillende groente die ik nog nooit eerder gezien had, een bord met rauw vlees, wat glasnoedels en een potje water/bouillon op kolen. Alles erin gooien, even wachten en pizza. Haha nee geen Pizza, ongelofelijk lekker Thais eten! Duh!
De volgende ochtend gaan we vroeg op pad om de Co van Kessel- fietstour te doen. Opgezet door een Nederlandse man, inmiddels overleden, maar zijn tours worden voortgezet.
Een Thaise gids, die aaLdig wat nedeLlandse wooLdjes heeft geleerd, laat ons Bangkok in 5 uur zien. Grotendeels fietsen, maar ook een stuk over de riviertjes met een longtail boot. De riviertjes zitten overvol met vis. In een land als Thailand, waar ze alles eten, insecten, kat en hond, zou je denken dat ze de rivieren allang hadden leeg gevist. Maar omdat deze vissen leven in de riviertjes om de heilige tempels, worden de vissen ook als heilig gezien. Tja logisch toch...!?
Tegen de avond nemen wij de ferry, oftewel de taxiboot die heel goedkoop is, naar Chinatown.
Ook hier is het weer genieten van het meest verse eten wat je je maar kan voorstellen. Alles word live voor je neus klaar gemaakt, heerlijke varkens sate met pinda saus, zoetzure komkommer, krokant gebakken garnalen, gestoomde broodjes, loempia's en mango met plakrijst. Met een goed gevulde maag nemen we de taxi naar Khoa San Road. DE uitgaansstraat van Bangkok. Vooral geliefd onder de toeristen. Wij wilde hier 'eventjes' gaan kijken. Maarja als er drank in emmertjes geschonken word ipv glazen, gaan de voetjes van de vloer.
Na een hele gezellige leuke nacht word ik de volgende dag hondsberoerd wakker. De hele dag is dan ook verspild aan slapen en me ellendig voelen. Corbin, die heeft nergens last van. Oneerlijk.
De dag daarna wilde we vroeg op om wat dingen te bekijken, maar ik had nog steeds naweeën van een avondje dansen in Bangkok. We slapen dus eerst lekker uit.
Daarna checken we uit bij dit luxe hostel om te verhuizen naar een ander, minder luxe maar even duur, hostel. We hadden maar 3 nachten vooruit geboekt en ze zaten vol. Dus we konden niet langer in het luxe hostel blijven.
Daarna gaan we aan de wandel om de mooiste tempels en het koninklijk paleis van Thailand te bezoeken. Toch weer hele andere tempels hier in Thailand. Heel veel goud, veel kleur en veelal puntige daken. Prachtig.
S' ochtends zie je veel monniken over straat lopen opzoek naar eten. Zij schenken hun hele hebben en houwe aan het geloof, leven simpel en hebben dus geen inkomsten. Ze moeten het hebben van de donaties. De gelovige Thaise bevolking schenkt maar al te graag aan deze monniken.
Het minder luxe hostel slaapt ook een stuk minder lekker. In een kamer met 10 bedden verschillen de meningen nogal. Wij lagen in de bedden direct onder de airco. Wij wilde de airco dus niet aan. Andere mensen dachten hier anders over en bogen dan over Corbin heen om de airco weer aan te zetten. Super irritant, want hier werd hij natuurlijk steeds wakker van. Plus dat wij dan beide in de kei koude wind lagen, dus hem weer uit deden. Daarnaast was er ook steeds veel lawaai met mensen die terug kwamen, met hun spullen bezig waren etc.
Na slecht en ook kort geslapen te hebben, gaan we zeer vroeg op pad. We nemen de bus naar de welbekende floatingmarkets, een mark op bootjes, op de smalle riviertjes. Daarna willen we nog naar de 'treinmarkt'. Een markt op het treinspoor. Als er dan een trein aankomt, halen ze even hun spullen weg en luifels naar binnen.
Echter konden we geen bus vinden die deze richting opging. We besluiten wat drinken te halen in de welbekende 7-Eleven winkel. We vragen hier nog eens na hoe we naar de treinmarkt kunnen en dan blijkt dat we via hen een busje kunnen regelen. Nouja.., of het service vanuit de winkel was of service vanuit het personeel weten we niet. Maar we gaan naar de treinmarkt!
Erg gezellig, druk, krap en knus. Het ruikt er 'heerlijk' naar vis en ander vlees wat open en bloot ligt. Zelfs levende vissen in het koude ijs. Echt zielig. Kippen en eenden met hun hoofden er nog aan. Pohh wat een verschil met de markten zoals wij ze kennen.
Met de trein die over deze markt heen gaat, gaan we aan het einde van de dag weer terug naar Bangkok.
In het hostel zien we dat bij de airco knop een papiertje is opgehangen met: ' schakel de airco niet uit!'. Direct stap ik naar beneden om te klagen. Het papiertje blijkt niet door het hostel opgehangen te zijn, maar we krijgen wel bedden op een andere kamer, waar we niet direct onder de airco liggen. En zo slapen we de tweede nacht hier echt heerlijk!
Inmiddels 27 januari.
Vandaag stonden we ook weer vroeg op. Weer een flink stuk reizen om de River Kwai Bridge te bezichtigen. Deze brug (en spoorlijn) heeft een heftig verleden. Gebouwd door de Japanners. Of nouja... hun gevangene. Onder slechte omstandigheden van het klimaat hier, weinig eten, weinig tot geen medische zorg. Er stierven hierdoor ook duizenden mensen. Nederlanders, maar ook Australiërs, Britten en mensen uit Azië zelf. Aansluitend een bezoek aan het museum en de begraafplaats in de buurt, leert ons een hoop.
S'avonds hadden wij een bus geboekt om naar het noorden van Thailand te reizen. We zijn echter 5 minuten te laat op het immens grote busstation. Ondanks dat we het bedrijf hebben proberen te bellen, de chauffeur aan de telefoon hadden, van de ene kant naar de andere kant werden gestuurd, missen we de bus. Echt frustrerend aangezien we wel op het station waren, maar niemand wist op welk perron we zijn moesten en de chauffeur door de telefoon ook geen woord engels kon en dus maar vertrokken is. Geld terug, krijgen we ook niet.
We proberen bij het loket een nieuwe bus te reserveren, maar voor vandaag zit alles vol. Zucht. Mijn heimwee stijgt weer richting de 100%.
We lopen een vrouwtje tegen het lijf die tickets opgekocht heeft en besluiten op haar, veel te dure, aanbod in te gaan. Echter wanneer we in de bus stappen, blijken alle normale stoelen bezet te zijn en er alleen nog maar smalle, oncomfortabele bankjes te zijn. Aangezien we de hoofdprijs betaald hebben en al gefrustreerd zijn over de gemiste bus, weigeren we hier mee akkoord te gaan. Dit loopt nogal uit de hand, wanneer de chauffeur weigert geld terug te geven. Wij stappen uiteraard niet uit voordat we ons geld hebben, maar dan beslist de chauffeur de deuren gewoon te sluiten en te gaan rijden. We worden echt razend, want op dit moment neemt ie ons mee tegen ons wil in. Ik grijp naar de brandblusser om deze los te trekken, maar op dat moment trekt Corbin aan de noodrem, waardoor de deuren open gaan. De chauffeur moet nu wel stoppen en stapt uit. Flink schreeuwen helpt ons de backpack terug te krijgen. De chauffeur roept: 'fuck you!'. Hierop reageert Corbin schreeuwend en doet een stap richting de chauffeur, waarna de chauffeur zo schrikt en we eindelijk ons geld terug krijgen.
Mijn tranen proberen in te houden en Corbin trillend van woede lopen we terug naar het busstation om te kalmeren en te bedenken wat we gaan doen.
Op dit moment ben ik er van overtuigd er nu echt helemaal klaar mee te zijn. En wil het liefst de eerste beste vliegtuig terug naar Nederland. We besluiten met onze emoties nu geen beslissingen te nemen. We boeken ergens een hotel om er eerst even een nachtje over te slapen.
Maar van slapen komt het nog niet wanneer we in onze kamer zijn. Er lopen kleine rode insectjes in ons bed. Wanneer we verder kijken, blijkt het hoofdkussen ook helemaal onder de luizen te zitten. Ik dwing mezelf rustig te blijven. Corbin regelt direct een andere kamer, een upgrade zelfs. We nemen beide een lange hete douche en kunnen dan eindelijk om 02:30 gaan slapen.
De volgende ochtend worden we goed wakker. We hebben heerlijk geslapen. Onze emoties zijn gezakt en kunnen wat heldere nadenken. Nieuwe dag, nieuwe kansen. We boeken opnieuw de bus voor vanavond naar het Noorden. Genoeg moois wat er nog komen gaat.
Sri Lanka algemeen was echt fantastisch. Je hebt hier echt alles! Zon, zee, strand, lieve bevolking, prachtig landschap, hele mooie wandelingen en natuurlijk de tempels niet te vergeten. Het is een enorm verschil met Nepal en India. Naar mijn idee is er hier veel minder armoede en zijn ze aardig ontwikkeld. Een rondreisje Sri Lanka kan ik iedereen aanbevelen. Of je nou één week of meerdere weken wilt. Sri Lanka is te doen!
Via Maleisië vliegen we naar Thailand. Een nachtvlucht èn verschil in tijd hakt er lekker bij ons in. Nadat we geland zijn en ons hostel gevonden hebben is het dan ook bijslapen. Onee, eerst nog even een McDonalds burgertje eten. Want die hebben ze hier in Thailand, met beef!!!
Wanneer we s'avonds weer naar buiten stappen, blijkt Thailand niet alleen McDonalds te hebben wat onze smaakpapillen streelt. Maar nog heel, maar dan ook echt heeeeeel veel andere eettentjes. Kraampjes om precies te zijn. Gewoon overal. Elke straat heeft wel wat kraampjes. En wij hebben het geluk met ons hostel dat recht voor een foodmarket zit. Alleen maar lekker eten dus. En spotgoedkoop. Wij bestellen een .., tja wat is het eigenlijk? We kregen een mandje met verschillende groente die ik nog nooit eerder gezien had, een bord met rauw vlees, wat glasnoedels en een potje water/bouillon op kolen. Alles erin gooien, even wachten en pizza. Haha nee geen Pizza, ongelofelijk lekker Thais eten! Duh!
De volgende ochtend gaan we vroeg op pad om de Co van Kessel- fietstour te doen. Opgezet door een Nederlandse man, inmiddels overleden, maar zijn tours worden voortgezet.
Een Thaise gids, die aaLdig wat nedeLlandse wooLdjes heeft geleerd, laat ons Bangkok in 5 uur zien. Grotendeels fietsen, maar ook een stuk over de riviertjes met een longtail boot. De riviertjes zitten overvol met vis. In een land als Thailand, waar ze alles eten, insecten, kat en hond, zou je denken dat ze de rivieren allang hadden leeg gevist. Maar omdat deze vissen leven in de riviertjes om de heilige tempels, worden de vissen ook als heilig gezien. Tja logisch toch...!?
Tegen de avond nemen wij de ferry, oftewel de taxiboot die heel goedkoop is, naar Chinatown.
Ook hier is het weer genieten van het meest verse eten wat je je maar kan voorstellen. Alles word live voor je neus klaar gemaakt, heerlijke varkens sate met pinda saus, zoetzure komkommer, krokant gebakken garnalen, gestoomde broodjes, loempia's en mango met plakrijst. Met een goed gevulde maag nemen we de taxi naar Khoa San Road. DE uitgaansstraat van Bangkok. Vooral geliefd onder de toeristen. Wij wilde hier 'eventjes' gaan kijken. Maarja als er drank in emmertjes geschonken word ipv glazen, gaan de voetjes van de vloer.
Na een hele gezellige leuke nacht word ik de volgende dag hondsberoerd wakker. De hele dag is dan ook verspild aan slapen en me ellendig voelen. Corbin, die heeft nergens last van. Oneerlijk.
De dag daarna wilde we vroeg op om wat dingen te bekijken, maar ik had nog steeds naweeën van een avondje dansen in Bangkok. We slapen dus eerst lekker uit.
Daarna checken we uit bij dit luxe hostel om te verhuizen naar een ander, minder luxe maar even duur, hostel. We hadden maar 3 nachten vooruit geboekt en ze zaten vol. Dus we konden niet langer in het luxe hostel blijven.
Daarna gaan we aan de wandel om de mooiste tempels en het koninklijk paleis van Thailand te bezoeken. Toch weer hele andere tempels hier in Thailand. Heel veel goud, veel kleur en veelal puntige daken. Prachtig.
S' ochtends zie je veel monniken over straat lopen opzoek naar eten. Zij schenken hun hele hebben en houwe aan het geloof, leven simpel en hebben dus geen inkomsten. Ze moeten het hebben van de donaties. De gelovige Thaise bevolking schenkt maar al te graag aan deze monniken.
Het minder luxe hostel slaapt ook een stuk minder lekker. In een kamer met 10 bedden verschillen de meningen nogal. Wij lagen in de bedden direct onder de airco. Wij wilde de airco dus niet aan. Andere mensen dachten hier anders over en bogen dan over Corbin heen om de airco weer aan te zetten. Super irritant, want hier werd hij natuurlijk steeds wakker van. Plus dat wij dan beide in de kei koude wind lagen, dus hem weer uit deden. Daarnaast was er ook steeds veel lawaai met mensen die terug kwamen, met hun spullen bezig waren etc.
Na slecht en ook kort geslapen te hebben, gaan we zeer vroeg op pad. We nemen de bus naar de welbekende floatingmarkets, een mark op bootjes, op de smalle riviertjes. Daarna willen we nog naar de 'treinmarkt'. Een markt op het treinspoor. Als er dan een trein aankomt, halen ze even hun spullen weg en luifels naar binnen.
Echter konden we geen bus vinden die deze richting opging. We besluiten wat drinken te halen in de welbekende 7-Eleven winkel. We vragen hier nog eens na hoe we naar de treinmarkt kunnen en dan blijkt dat we via hen een busje kunnen regelen. Nouja.., of het service vanuit de winkel was of service vanuit het personeel weten we niet. Maar we gaan naar de treinmarkt!
Erg gezellig, druk, krap en knus. Het ruikt er 'heerlijk' naar vis en ander vlees wat open en bloot ligt. Zelfs levende vissen in het koude ijs. Echt zielig. Kippen en eenden met hun hoofden er nog aan. Pohh wat een verschil met de markten zoals wij ze kennen.
Met de trein die over deze markt heen gaat, gaan we aan het einde van de dag weer terug naar Bangkok.
In het hostel zien we dat bij de airco knop een papiertje is opgehangen met: ' schakel de airco niet uit!'. Direct stap ik naar beneden om te klagen. Het papiertje blijkt niet door het hostel opgehangen te zijn, maar we krijgen wel bedden op een andere kamer, waar we niet direct onder de airco liggen. En zo slapen we de tweede nacht hier echt heerlijk!
Inmiddels 27 januari.
Vandaag stonden we ook weer vroeg op. Weer een flink stuk reizen om de River Kwai Bridge te bezichtigen. Deze brug (en spoorlijn) heeft een heftig verleden. Gebouwd door de Japanners. Of nouja... hun gevangene. Onder slechte omstandigheden van het klimaat hier, weinig eten, weinig tot geen medische zorg. Er stierven hierdoor ook duizenden mensen. Nederlanders, maar ook Australiërs, Britten en mensen uit Azië zelf. Aansluitend een bezoek aan het museum en de begraafplaats in de buurt, leert ons een hoop.
S'avonds hadden wij een bus geboekt om naar het noorden van Thailand te reizen. We zijn echter 5 minuten te laat op het immens grote busstation. Ondanks dat we het bedrijf hebben proberen te bellen, de chauffeur aan de telefoon hadden, van de ene kant naar de andere kant werden gestuurd, missen we de bus. Echt frustrerend aangezien we wel op het station waren, maar niemand wist op welk perron we zijn moesten en de chauffeur door de telefoon ook geen woord engels kon en dus maar vertrokken is. Geld terug, krijgen we ook niet.
We proberen bij het loket een nieuwe bus te reserveren, maar voor vandaag zit alles vol. Zucht. Mijn heimwee stijgt weer richting de 100%.
We lopen een vrouwtje tegen het lijf die tickets opgekocht heeft en besluiten op haar, veel te dure, aanbod in te gaan. Echter wanneer we in de bus stappen, blijken alle normale stoelen bezet te zijn en er alleen nog maar smalle, oncomfortabele bankjes te zijn. Aangezien we de hoofdprijs betaald hebben en al gefrustreerd zijn over de gemiste bus, weigeren we hier mee akkoord te gaan. Dit loopt nogal uit de hand, wanneer de chauffeur weigert geld terug te geven. Wij stappen uiteraard niet uit voordat we ons geld hebben, maar dan beslist de chauffeur de deuren gewoon te sluiten en te gaan rijden. We worden echt razend, want op dit moment neemt ie ons mee tegen ons wil in. Ik grijp naar de brandblusser om deze los te trekken, maar op dat moment trekt Corbin aan de noodrem, waardoor de deuren open gaan. De chauffeur moet nu wel stoppen en stapt uit. Flink schreeuwen helpt ons de backpack terug te krijgen. De chauffeur roept: 'fuck you!'. Hierop reageert Corbin schreeuwend en doet een stap richting de chauffeur, waarna de chauffeur zo schrikt en we eindelijk ons geld terug krijgen.
Mijn tranen proberen in te houden en Corbin trillend van woede lopen we terug naar het busstation om te kalmeren en te bedenken wat we gaan doen.
Op dit moment ben ik er van overtuigd er nu echt helemaal klaar mee te zijn. En wil het liefst de eerste beste vliegtuig terug naar Nederland. We besluiten met onze emoties nu geen beslissingen te nemen. We boeken ergens een hotel om er eerst even een nachtje over te slapen.
Maar van slapen komt het nog niet wanneer we in onze kamer zijn. Er lopen kleine rode insectjes in ons bed. Wanneer we verder kijken, blijkt het hoofdkussen ook helemaal onder de luizen te zitten. Ik dwing mezelf rustig te blijven. Corbin regelt direct een andere kamer, een upgrade zelfs. We nemen beide een lange hete douche en kunnen dan eindelijk om 02:30 gaan slapen.
De volgende ochtend worden we goed wakker. We hebben heerlijk geslapen. Onze emoties zijn gezakt en kunnen wat heldere nadenken. Nieuwe dag, nieuwe kansen. We boeken opnieuw de bus voor vanavond naar het Noorden. Genoeg moois wat er nog komen gaat.
