Verslag 9: Sri Lanka- Kandy, Dambulla, Negombo

De treinrit viel redelijk mee. Het was weer duwen en rennen bij het instappen. 2 oude vrouwtjes weigerde hun tassen van de stoelen te halen, want ze wilde liever locals naast hen hebben. Wat later geven 2 andere jongens die ook plekken bezet hielde, de plekken aan ons. Ik haal wat popcorn in de trein en deel uit aan o.a. deze jongens.
Na 4 uur komen we aan in Kandy, een grotere stad. Hier komen wij bij een Homestay terecht met een hele vriendelijke familie. Een man met zijn vrouw en ouders. Dit weekend was het een 'vakantie' weekend voor hen. Ze hebben een extra dag ivm een feestdag. Het is erg druk, omdat zijn zus met het gezin en ook nog een oom kwamen logeren. Wanneer Sri Lankanen vakantie hebben gaan ze niet op vakantie zoals wij dat doen, maar zij besteden deze dagen aan het samen zijn met familie. Ook is het hier gebruikelijk dat de ouders bij hun oudste zoon blijft wonen.
S'avonds kom ik niet in slaap, omdat ik dacht dat Corbin naast me enorm aan snurken was. Maar dit bleek de vader in een andere kamer te zijn. Wanneer ik uiteindelijk er toch wat ga van zeggen, giert de hele familie het uit van het lachen. En dit horen we de volle 2 dagen dat we er nog zijn ook continue aan met de daarbij horende excuses. Haha, zulke leuke lieve mensen!

Kandy zelf is niet veel aan. We wilde een belangrijke tempel bezoeken waar een tand van Buddha zou moeten liggen. Maar ze vragen 10 euro entree, na zoveel tempels al gezien te hebben, hebben wij het er niet voor over.
Wel erg indrukwekkend was het bejaardentehuis wat we bezochten.
- - Ruud (oud huisgenoot en nu een vriend van mij) en zijn familie zetten zich in voor een goed doel hier op Sri Lanka. Ze zamelen geld in voor de minder bedeelden hier. Kinderen, maar ook ouderen. Daarom wilde ik graag eens zien waarvoor zij dit doen.- -
Aangekomen in het ouderen huis werden we ontvangen door zuster Cecilia, een katholiek ouderen huis dus. We kregen thee en gebak, speciaal voor ons als toeristen gehaald, omdat wij van zoet houden.
Daarna vertelt ze over de opvang. Er wonen ongeveer 65 ouderen. Van 60 jaar en ouder. Dementerend of ziek en geen naasten die voor ze kunnen zorgen. Tijdens de rondleiding laat ze eerst het oude gedeelte gezien, waarvan het dak kapot is. Dit komt door de apen die het vernielen wanneer het regent. En als het dan regent, regent het naar binnen. Dit betekent dus dat de bedden en alles kletsnat word. Ook het dak van de eetzaal is in slechte staat. Regelmatig valt er een stukje naar beneden in het eten van de ouderen. Het ouderen huis krijgt van de overheid slecht 1200 roepee (7,50 euro) per maand per persoon. Dat is niet eens genoeg op ze voldoende eten te geven, laat staan het gebouw te renoveren. Erg triest dus.
Wanneer wij aan het einde vragen of wij iets kunnen betekenen op dit moment, laat zuster Cecilia nog eens het dak zien. Niet iets wat we nu kunnen doen, maar wel waar we wat voor in kunnen zamelen. We krijgen de gegevens van de voorzitter uit Nederland, zodat wij hier straks een donatie kunnen doen.

(Wil jij ook doneren en op deze manier helpen? Stuur even een berichtje. Aan het einde van de maand zullen wij een mooi bedrag naar ze over maken.)

Na 2 dagen nemen we de bus naar Dambulla. Hier bezoeken we een tempel die uit de grotten is gehakt. Weer veel traptreden omhoog. We wilde hier eigenlijk ook nog de leeuwenrots bezoeken, wat ook weer flink wandelen zou zijn, maar zonder onze schoenen, na al vele hikes en wandelingen gedaan te hebben afgelopen tijd, haken we af. We nemen de bus terug naar Negombo, vlak bij het vliegveld. Hier zullen we een paar dagen flink luieren en weinig doen tot onze vlucht zaterdag 21 januari naar Thailand gaat.