Verslag 7: Sri Lanka- Colombo, Hikkaduwa, Mirissa

Paradijs!, tenminste wel als je net 5 weken in Nepal en India hebt gezeten. Misschien is het alleen Colombo, dat weten we nog niet, maar het is hier heerlijk georganiseerd. Hele goede wegen, snelweg en er zijn zelfs wat verkeersregels. De straten zijn schoon, ze hebben stoplichten, en geen loslopend wild (koeien en geiten). Honden wel een paar, maar die zien er goed uit.
Nadat we lekker goedkoop met een ubertaxi zijn afgezet komen we in een leuk hostel terecht. Een mevrouw die hier 24/7 werkt, verwelkomt ons. Ze moet s'nachts uit bed wanneer er mensen aankomen. Ze staat om 4:30 op om alvast de eetkamer schoon te maken, zodat wij vanaf 07:30 in een schone kamer kunnen genieten van een door haar gemaakt ontbijtje. Om 10:00 stopt het ontbijt en dan gaat ze alle kamers en badkamers schoonmaken, administratie bijhouden, de was doen en gedurende dag weer nieuwe mensen ontvangen. Om vervolgens, wanneer zij even niks te doen heeft, ons een kopje thee aan te bieden. Deze vrouw heeft drie dubbel mijn respect gewonnen.
Nadat we gesetteld zijn doen we wat research en maken een planning voor komende dagen. We zijn nog geen 5 minuten bezig of het begint te regen. Dit gaat zo uren door. Nee geen miezer regen zoals in Nederland, maar keiharde stort regen en binnen no-time staat het kleine tuintje ongeveer 30 cm diep onder water.

Op 29 december, dag 38 van onze reis. In het derde land. Dag 2 van Sri Lanka. En in 16 verschillende accomodaties geslapen te hebben - leuk hé wat statistieken - gaan we weer flink aan de wandel. We bezoeken een tempel en het nationaal museum van Sri Lanka. Met Poncho op zak, want het zou aankomende 7 dagen gaan regen in het zuidwesten. Maar gelukkig viel er geen druppel.
In Sri Lanka eten de meeste mensen gewoon thuis en daarom zijn hier veel minder eetgelegenheden dan dat we in India gewend waren. De keuze is dus beperkt en een menu kaart hebben ze ook niet. We bestellen daarom maar simpel noodles en fried rice. Simpel, maar toch smaakt de noodles me prima. Maar na een paar happen zie ik een klein kronkelend beestje (vliegje, miertje, wormpje?) in 1 van mijn groente stukjes. Direct is mijn hele eetlust weg en schuif ik het aan de kant. Ik weet dat het wellicht alleen dat kleine stukje is, maar het zit tussen me oren en ik kan het niet los laten. Zo erg dat ik een groot deel zelfs uitspuw. Gelukkig hadden we nog wat koekjes, zodat ik niet helemaal met een lege maag ga slapen.

De volgende dag reizen we verder naar het zuiden, naar het badplaatsje Hikkaduwa. Zeer toeristisch en daarom ideaal om oud&nieuw te vieren.
Wanneer we aankomen op het station in Colombo is het al een enorme drukte, terwijl wij eigenlijk al flink te vroeg waren. Wanneer de trein aankomt begrijp ik waarom. Iedereen gaat echt op het randje staan en begint al een beetje te duwen. Ohjee dat word proppen in de trein en vechten voor een zitplekje. De trein stond nog niet eens stil en iedereen begon al op de trein te springen, te rennen en te duwen. Woow ik schok ervan! Wij hadden geluk een deurtje te zien die niet zo druk was en hadden een zitplek. Maar dit beloofd wel wat voor de volgende treinreizen die komen gaan. Oh mijn god! Een te overvolle trein, zonder airo. Zwetende mensen. Het is afzien als je geen zitplek hebt. Hier hingen ze dus wel letterlijk de trein uit, iets wat ik eigenlijk bij India had verwacht, maar daar niet gezien.
In Hikkaduwa is het weer afslenteren van hostels opzoek naar slaapplek. Vanwege oud&nieuw zit zowat alles al vol, maar we vinden een kamertje in een homestay.

De volgende ochtend staan we vroeg op om wilde zeeschildpadden te spotten die s'ochtends vroeg gewoon langs het strand zwemmen. We bezoeken ook de schildpadden opvang. Hier vangen ze gehandicapten schildpadden op, die dus een vin of 2 missen. Hierdoor kunnen ze niet meer diep in de zee zwemmen en voedsel vinden. In dit centrum leren ze hen weer diep zwemmen door ze telkens in een iets dieper bad te doen. Deze opvang koopt ook schildpad eieren op om deze uit te broeden, omdat ze anders door lokale mensen opgegeten worden.
Wist je dat, 1 op de 3 schildpadden overlijd door het eten van plastic tasjes die rondzwerven in de zee. Ze zien deze aan voor kwallen. En dat de meeste schildpadden gehandicapt worden, omdat ze met hun vinnen vast zitten in plastic of visnetten. Zielig!
Ook zielig of zeer indrukwekkend is het tsunami museum die we daarna bezochten. Uitleg over wat een tsunami is en heel veel foto's van de heftige tsunami op kerst 2004. Hier werd ik toch wel emotioneel van. Afschuwelijk! Nadat we hier van bij zijn gekomen gaan we naar het strand. Onderweg besluit ik mensen aan te spreken over de plannen voor vanavond. Wij hebben toch wel zin in wat gezelligheid op oudejaarsavond! Met het tweede groepje dat we aanspreken klikt het. 2 Nederlandse dames, een Duitser en een Australische man. We gaan samen met hen eten en slaan wat flessen rum en cola in. In het restaurantje mogen we al van ons zelf meegenomen drank drinken, gek hé! Maar super gezellig, want het personeel doet gewoon mee. Ook bied het personeel octopus aan op te proberen!! Ieehh, al die zuignapjes en tentakels, maar ik dwing mezelf toch te proeven. Het is wat taai maar smaakt verder eigenlijk best goed! Helaas zit het weer in mijn hoofd dat ik iets 'vies' aan eten ben en lukt het me niet weg te krijgen (kokhalzen).
Later gaan we verder op het strand waar het gezellig druk is en ook vuurwerk, niet zo veilig, word afgestoken.
Bij een cocktailbar word er muziek gedraaid en gedanst. Ook hier mogen wij met ons eigen gekochte flessen drank naar binnen. En zo gaan we met een zeer gezellig, geslaagd avondje het nieuwe jaar in.

1 januari is het rustdag of beter gezegd uitbrak dag. Al valt de kater mee.
Op 2 januari vertrekken we verder zuidelijk naar het plaatsje Galle. Dit keer met de bus wat veel gemakkelijker, sneller en goedkoper is dan met de trein. Hier in Galle is vroeger een fort gebouwd door de Portugezen daarna groots gemaakt door de Nederlanders en vervolgens zijn de Engelse er ook nog geweest. Leuk om er een flinke wandeling te maken. S'avonds eten we in een knus familie restaurantje die eigenlijk niks op de kaart heeft staan, maar zeer bekend is om hun 10 curries gerecht! Heerlijk gegeten!
Omdat hier verder niks te beleven viel gaan we de dag nadien nog verder naar het zuiden. Weer met de bus, maar deze bus probeerde een extraatje te verdienen aan ons toeristen. Hij vroeg 150 roepie (1 euro ongeveer). Maar wij wisten dat dit veel te veel was, iets van 80 roepie zou het maximaal moeten zijn. Dus wij weigeren hem meer dan 100 roepie te geven. Belachelijk eigenlijk hé, dat we zo moeilijk doen over een paar eurocenten. Hij deed ook niet moeilijk, dus wisten we dat we gelijk hadden.

Vrij vroeg komen we aan in Weligama, in ons Guesthouse wat een half uur lopen blijkt te zijn van het strand. In die hitte met een backpack op je rug is dat best afzien. Allebei helemaal bezweet komen we aan en worden we vriendelijk ontvangen met een heerlijk koude Sprite! Het is hier heet, 30+ graden! Daarna willen we de was met de hand gaan doen, maar de wasbak was behoorlijk goor. Tja schoonmaken is ook in Sri Lanka niet het beste. Toch zeggen we er deze keer iets van en word het direct schoongemaakt, zodat wij onze was kunnen doen. We hebben besloten merendeels van onze was zelf te wassen, omdat het behoorlijk duur is. De laatste keer betaalde wij 7 euro voor niet eens zoveel was. Toen we het, later dan afgesproken, terug kregen stonk het nog steeds. Dus tja dan maar zelf. Bespaard ook wat centen. Verder hebben we besloten het ons zelf wat gemakkelijker te maken door soms wat meer geld over te hebben voor bijvoorbeeld een accommodatie of restaurant. Dit scheelt veel rondslenteren en uitzoeken.
Weligama is bekend onder de surfers, dus ons doel hier is om te leren surfen. We nemen de volgende dag een lesje van 1,5 uur. Lang genoeg, want we zijn daarna ook bekaf. Best vermoeiend elke keer de zee dieper in te lopen met surfplank, erop gaan klimmen. Wachten op de juiste golf, dan heel snel gaan staan en je evenwicht proberen te houden, wat meestal niet lukt, dus er afvallen en weer opnieuw terug slenteren die zee in met flinke golven die je af en toe recht in je muil en snuitert krijgt. Maar we vonden het heel tof en konden aan het einde al enkele keren staan blijven! De rest van de dag is het bijkomen en rondhangen op het strand. We wilde aan het einde van de middag nog een uurtje een bord huren om verder te oefenen, maar we waren zo verstandig geweest niet zoveel geld mee te nemen, omdat we beide in de zee zouden zijn en dus niet op onze spullen konden letten. Met als gevolg dat we na de lunch door ons geld heen waren. En aangezien ons hotel minimaal 30 minuten lopen was, enkel, besloten we het maar een ander keertje weer te doen. S'avonds spelen we wat kaart spelletjes met elkaar en vertrekken we vrij vroeg naar dromenland.

Inmiddels alweer 5 januari. We vertrekken naar Mirissa, een klein stukje verderop. Hier checken we in bij een hotel en pakken daarna de bus naar Dickwella om hier het grootste Buddha beeld van heel Azië te bekijken. En lekkere verse (bijna hollandse) broodjes te eten, maar wel met pittige vulling natuurlijk ;).

De dag erna gaat de wekker om 4:45. Want om 6:30 vertrekt de boot de open Indische Oceaan op, op zoek naar walvissen! Na ongeveer een uur zagen we in de verte gespetter op het water. Vol gas erop af! Wilde dolfijnen, niet één, niet twee, maar wel tientallen. En dat met de opkomende zon, erg mooi! Wel moeilijk om vast te leggen op foto. Van de bijna 300 foto's die we genomen hadden, zaten er slechts een stuk of tien redelijke bij.
Wat later zien we in de verte heel veel boten bij elkaar. We gingen dus ook die kant op. En wat dacht je? TWEE blauwe walvissen. Je weet wel, de grootste dieren van de hele wereld! Zo groot en dan dat water wat ze omhoog spuiten! Super gaaf!! En we hadden ook nog eens het beste bedrijf gekozen, want alle andere boten gingen na het zien terug naar het vaste land, maar onze boot bleef ruim een uur langer en zo hebben we deze twee walvissen wel zon 8 keer boven zien komen en ook heel dicht bij! 10 meter afstand ofzo? Super vet!
Het was dus dik en dwars ons geld waard. Gelukkig maar, want de dag ervoor waren we zo aan twijfelen welk bedrijfje we zouden kiezen. Eentje van 2000 roepie of die andere met goede reviews maar wel dubbel zo duur. We kozen het laatste en maar goed ook dus! De andere boten waren namelijk ook heel vol gepropt. En wij kregen ook nog eens veel te eten aan boord! Rond het middaguur waren we weer terug in de haven en zijn we met de bus door gegaan naar Udawadale. Een ontzettend groot natuurpark waar we morgen hopelijk wilde olifanten gaan spotten, to be continued...